Aynı filmlerdeki gibi bol ışıklı ama buz gibi ameliyathaneye giriyorum. Ve yattığım yerden merakla yapılan işlemleri gözlemliyorum.
Canımı çok acıtılarak açılan damar yolundan serum vermeye başlıyorlar ama ben yine can havliyle
" Elim ,elim çok yanıyor" diye sayıklıyorum.
Hemşireler şaşırıyor ama benimde canımın acıdığını anlayınca "Tamam burayı iptal edelim kolunuzdan bir damar yolu açalım" diyorlar.
Tekrar acıyacak kolumu düşünerek "Ben uyurken yapamaz mısınız o işlemi " diyorum ama narkozu bu damar yolundan vereceğimiz için böyle bir seçeneğimiz yok diyorlar.
Ve Allah'tan korktuğum gibi olmuyor bu sefer.
Asistan doktor geliyor , " Hazır mısınız" diye soruyor.
"Bende evet" diyorum ve gözlerimi açtığımda sadece hıçkırarak ağladığımı hatırlıyorum.
Göğsümde bir acı, gözlerimin önünde bembeyaz bir perde ve yatağımda bir sıcaklık...
N'olduğunu hatırlamıyorum bile ama
"Ne olur ağlamayın , bakın karnınızda bebeğinizde var , ne olur üzmeyin kendinizi de onu da.
Hem ameliyat o kadar iyi geçti ki artık TERTEMİZSİNİZ.
Belki kemoterapi bile almayacaksanız sadece radyoterapi bile yetecektir" diyen bir ses ile kendime geliyorum.
Çok geçmiş olsun. En kısa zamanda iyileşmeniz dileğiyle. İnşallah kemoterapiyede gerek kalmaz. En kötü gününüz bu olsun. Allah sağ salim kızınıza kucağınıza almayı nasip etsin.
YanıtlaSilAllah yardımcınız olsun.
Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için
Silsevgili yürekli anne bugün keşfettim senin o güzel yüreğini,instagramda da yazdım duamdasın,Bir Annenin Gözünden adında bir sayfam var facebookta orada paylaştım yürekli oluşunu seni tanımadan dua ettiler çünkü onlarda senin gibi anneler ve seni en iyi onlar anlar
YanıtlaSilEvet bendeki gücü bendeki korkuları en iyi anneler anlar. Çok teşekkür ederim dualar ve paylaşım için.
SilKeşke mücadelemle umut olabilsem birilerine.
YanıtlaSil